Nederland is een klein landje. Ik denk dat we daarom met zijn allen hebben besloten om dat kleine, die schattigheidsfactor, ook op te nemen in ons mooie taaltje en wel door verkleinwoordjes te gebruiken. Logisch natuurlijk, want onze taal klinkt buitelanders soms maar akelig in de oortjes. Een harde G als een cappuccino-apparaat en een R als een stationaire tractor schrikken mensen natuurlijk ook af. Puur ter compensatie en om alles wat dragelijker en gezelliger te maken plakken we zo af en toe achter een zelfstandig naamwoordje –je, -tje, -etje, -pje of –kje. Ik bedoel, een omaatje is toch echt vele malen schattiger dan een oma en een kindje veel liever dan een kind.
Strategische verkleinwoordjes
Op het moment dat we heel graag willen dat iemand anders iets voor ons gaat doen, halen we alle verkleinwoordjes uit de kast. Het klinkt dan niet alleen een stuk liever maar het benadrukt ook dat het vaak niet een hele grote moeite is om dat voor jou te doen.
“Wil jij eventjes dat envelopje uit het laatje halen lieverdje?”
Als iemand het zo aan je vraagt, ren je toch meteen naar dat laatje toe? Het is maar een kleine moeite, dat doe je dan gewoon.. Eventjes.
Een leven zonder verkleinwoordjes
Soms, misschien nu al, word je een beetje gek van. Maar wat nou als we geen verkleinwoordjes meer zouden gebruiken? Wat nou, als alle omaatjes oma’s werden, er geen kindjes meer spelen en er geen vogeltjes fluiten? Dan wordt het leven toch wel een stukje akeliger.
“Wat heb jij een lekkere lucht op!”
Dat klinkt alsof iemand net een scheet heeft gelaten en daar zelf naar is gaan ruiken. Lijkt me niet echt een compliment als iemand dit tegen mij zou zeggen.
En zeg nou zelf, vreemdgaan klinkt toch vele malen erger dan “het was maar een slippertje”?
One Comment
Nimke
Jep, helemaal waar! :) Het wordt pas vervelend als je naam zo’n verkleinuitgang heeft… wat denk je van Dieuwertje of Caatje of Brechtje of Doortje? Dat klinkt altijd nog een beetje kinderlijk!