De eerste uil in mijn leven was die van de Fabeltjeskrant. Die uil las de krant, maar in het echt zijn ze dommer dan ze eruit zien. De klas van mijn vrouw houdt al weken een thema over uilen. De Europese uilen waren allemaal al gezien en gehoord, maar over Surinaamse uilen wisten de kinderen nog niets. Omdat ik drie maanden voor een politieke partij in Suriname heb gewerkt, vroeg ze mij of ik niet iets kon vertellen. Een hele ervaring!
Om 14 uur stapte ik het lokaal van groep 5 binnen om te vertellen over Surinaamse uilen. Nagenoeg alle leerlingen staarden naar mij toen ik naar het digibord liep: “Wat zal die meneer vertellen?!” Zoveel nieuwsgierigheid maakt zenuwachtig! Nadat ik me had voorgesteld, vroeg ik de klas wat zij al over uilen wisten. Meer dan de helft van de vingers schoot de lucht in. Kinderen buitelden over elkaar heen om de collages met foto’s van zeer uiteenlopende soorten uilen te laten zien. Ook hingen er grote vellen met zeer creatief getekende uilen door het lokaal.
bron
Een aantal leerlingen verwees naar een enorm vel papier met allemaal weetjes over uilen. Zo vertelde een leerling dat er 205 soorten uilen zijn. Een andere jongen wist te vertellen dat uilen tegelijkertijd poepen en plassen. De hele klas lag vervolgens in een deuk… Even later liet ik een aantal exotische uilen zien die in Suriname voorkomen. Steeds schoten er vingers de lucht in om iets te zeggen of te vragen. Nog voordat ik iets kon vertellen over de foto (ook hier te zien) ging er een vinger van een jongen pijlsnel omhoog. Heel oprecht vroeg hij, netjes wachtend op zijn beurt: “Is deze uil een crimineel?” Mijn hart smolt. Was ik ook maar zo spontaan en nieuwsgierig!
Je kunt Evert volgen op Twitter.
Leave a Reply