Taalcrisis

We leven in tijden van crisis. Recessie, werkloosheid, geldnood, bezuinigingen, inflatie je zegt het maar. Naast deze economische crisis, welke grote zorgen en ellende met zich mee brengt, heb ik deze week ondervonden dat we ook in een crisis zitten wat betreft de Nederlandse taal, en dan met name tussen bepaalde generaties. Terwijl wij de zin ‘een aantal huisgenoten wilden nieuwe vloerbedekking in de hal’ goed vinden en deze vorm ook steeds gebruikelijker is, vinden onze ouders het pijnlijk: een aantal is enkelvoud, één geheel, dus ‘wilde’. Taal verandert en ik moet zeggen, dat deze crisis mij geen zorgen en ellende bezorgt. Het maakt me blij, ik vind het interessant, het verrast me.

Terwijl ik door een boek bladerde zag ik het woord ‘betekenisinflatie’ staan. Als ik diep in mijn geheugen graaf, denk ik aan de lessen economie van de middelbare school. Daar leerde ik dat inflatie van geld is dat het minder waard wordt. Als woorden in de loop der jaren een andere betekenis krijgen, kun je ook stellen dat ze minder waard worden. Je kunt het ook (net zoals ik) zien als een verrijking van de taal: taal verandert met ons mee. Denk bijvoorbeeld eens aan het woord ‘vet’ zoals we dat in de huidige context gebruiken. Het is niet gewoon leuk, nee, ‘vet’ leuk!

Toen je dat voor het eerst tegen je oma zei, keek ze vast ook heel raar op. Zo hoorde ik laatst in de bus mannetje A mannetje B vragen hoe het gaat. ‘Stabiel man, stabiel’ was het antwoord van mannetje B. Stabiel? Mijn gedachten vulde zich met ellendige reclames van de ‘bio stabiel’ waarbij ik me afvraag of het wel echt goed gaat met mannetje B.

Je ziet het al: de taalcrisis is helemaal niet zo erg. We worden er niet armer van, taal gebruik je altijd, dus wordt je ook niet taal-loos en met klap op de vuurpijl, we krijgen er als Nederland ook geen bonje met andere landen door deze crisis. Geniet van de crisis, geniet van onze taal!

*Deze blogpost is geïnspireerd op het boek Taal Is Zeg Maar Echt Mijn Ding van Paulien Cornelisse. Vandaar de het plaatje.