Zelfs Koen kwam!

Een dinsdagavond in december. Als je niet naar buiten hoefde deed je dat niet, want het was buiten koud en guur. Uit de schoorstenen kwam rook, de kachel in alle huizen stond aan dat kon je zien aan de lieve rode wangetjes van de mensen die binnen waren. De lichtjes van de kerstbomen waren aan maar ook buiten was kerstverlichting. Dat maakte de mensen die buiten waren een ook een beetje warm van binnen. Bij de pizzeria was ook het warm. En daarom kwamen studenten van het schakeljaar daar naar toe. Ze hadden wel zin in een pizza en als ze naar binnen gingen hoefden ze niet buiten te zijn. Maar was dat de enige reden waarom zij kwamen?

Terwijl alle studenten van het schakeljaar aan tafel gingen en een drankje bestelden werd er gekletst. Twee jaar geleden hadden zij elkaar leren kennen en nog regelmatig werd er door een aantal studenten uit het groepje het initiatief genomen om samen te eten. Want ondanks dat ze elkaar eerst vaak zagen door colleges was iedereen nu zijn eigen weg gegaan. Iedereen had andere vakken gekozen in het vervolg van de studie en sommigen waren zelfs al afgestudeerd. Iedereen genoot ervan om elkaar weer te zien, te horen dat het goed ging en waar iedereen mee bezig was en natuurlijk van de pizza.

Helaas kon ik niet met iedereen kletsen dus toen ik weg ging en iedereen uitzwaaide zag ik Koen. Zelfs hij was gekomen! Toen ik naar huis fietste in het koude gure weer was ik blij. Ik had het niet koud. Want de kerstlichtjes schenen vrolijk in de straat, ik zag de mensen met rode wangetjes binnen met familie en ik was blij door Koen. Want hij kwam ook!

Amen