Zondag ging ik iets ongelofelijks engs doen. Gepland. Dat wel. Ik heb het notabene zelf geregeld. Ik wilde mijn moeder iets leuks voor haar verjaardag geven. Iets wat we samen konden gaan doen. Eerst vond ik het nog leuk maar de avond ervoor bedacht ik me. Waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Tijdens het spotten van de eerste trolleykoffers op het station stapte ik met knikkende knieën in de trein. Het zweet brak me uit. Er was geen ontkomen meer aan. Ik ging naar de Huishoudbeurs.
De trein zat vol met huisvrouwen in elke soort. Jong, oud, met make-up, zonder make-up, met gelkuifje, zonder gelkuifje, van zakenvrouw tot huismoeder, ze waren er allemaal. Gewapend met hun trolley gevuld met eten en drinken en een treinkaartje van Kruidvat waren de huisvrouwen er helemaal klaar voor.
Met mijn mond open stond ik beduusd om me heen te kijken nadat we de eerste twee hallen hadden bezocht. Ik wist niet wat me overkwam. De ene hal had spul om brillen te poetsen, hulpjes om een draad in je naald te krijgen, producten voor pijnloze ontharing. De andere was vol mensen, ik bedoel, etenswaren. Van C1000 tot Coca Cola en van Unox tot Remia. Ze waren er allemaal. Proeven, ideeën opdoen en beursaanbiedingen scoren, niet alleen de huisvrouwen, maar ook wij sloegen ons er dapper doorheen. Toen we eenmaal bekomen waren van de schrik en een korte lunchpauze hadden gehad, was het tijd voor de volgende hallen. Mode, afvallen, beauty, decoratie, sierraden, het kon niet op. En gek genoeg, begonnen we het steeds leuker te vinden.
Met een goed gevulde goodiebag, hippe huishoudproducten (van een appel partjes hakker snijder, tot gratis blokjes voor in de vaatwasser van de Lidl), zere voeten en een geweldig voldaan gevoel stapten ik weer in de trein.
Na deze ontgroening is het duidelijk, ik ben nu echt omgedoopt tot ware huisvrouw.
Leave a Reply